De kracht van intuïtie

Wat is intuïtie, hoe werkt het?

Intuïtie kan dienen als middel om je creativiteit, vreugde, wijsheid en innerlijke vrede te ontwikkelen. Dus om je moge­lijkheden, lichamelijk, emotioneel, sociaal en spiritueel te vergroten.

Intuïtie wordt in toenemende mate erkend als een natuurlijk geestelijk vermogen, een belangrijk element bij ontdekkingen, bij het oplossen van problemen en bij besluitvorming.

Eveneens als producent van creatieve ideeën; als voorspeller en als onthuller van de waarheid; intuïtie kan een scherpzin­nige gids zijn bij het dagelijkse leven.

De overtuiging groeit dat er een kracht en een wijsheid in ons ligt die naar voren kan komen als we eerst de obstakels uit de weg ruimen die ons ervan weerhouden te zijn wie we werkelijk zijn. Obstakels die geworteld zijn in de oude gevestigde theorieën die ons leren hoe we onze hersens moeten gebruiken.

Als je kennis rationeel is dan zal je visie worden beperkt tot dat wat kan worden geanalyseerd en gemeten.

Het gebruik van intuïtie kan betekenen dat je tot een betere besluitvorming komt, dat je meer creatieve ideeën en diepere inzichten verwerft, en dat je een meer rechtstreekse weg vindt naar je verlangen en de vervulling ervan.

De onderontwikkelde intuïtieve geest kan grillig en raadsel­achtig zijn. Wat hij produceert is soms juist, soms onjuist, soms helder, soms mistig, soms zeker, soms twijfelachtig, soms vol betekenis, soms onsamenhangende onzin. Er is behoefte aan evenwicht en een juiste waardering van de ingewikkelde, elkaar wederzijds versterkende relatie tussen intuïtie en rationaliteit. Het gaat er niet alleen om dat we onze intuïtie vertrouwen, maar dat we haar betrouwbaar kunnen maken. In een gezonde geest moeten alle facetten zich harmonieus kunnen ontwikkelen, waarbij ze elkaars krachten dienen aan te vullen en elkaars zwakten moeten ondersteunen.

Intuïtie is afgeleid van het Latijnse woord ‘intuer’= kijken naar, naar binnen kijken, overwegend/beschouwend.

Intuïtie in het woordenboek; onmiddellijke, niet op begrip denken en redenering berustende overtuiging van de waarheid.

We gebruiken het woord als we iets weten, maar niet weten hoe we het weten.

Relatie tussen intuïtie en rationaliteit

Rationeel denken strekt zich uit over een bepaalde tijd; het vindt plaats in een duidelijk vast te stellen opeenvolging van stappen met een begin, midden en einde. Het is lineair. Het vereist inspanning en een weloverwogen doelstelling. Intuïtie lijkt zomaar te gebeuren, vaak wanneer men er het minst op verdacht is. Intuïtie is onverklaarbaar. Van de rationaliteit zegt men dat deze aan de intuïtie vooraf­gaat en er ook op volgt. We redeneren, analyseren, verzamelen feiten; dan volgt er een intuïtieve doorbraak; vervolgens redeneren en analyseren we weer om het product van de intuïtie te verifiëren, uit te werken en toe te passen. Dit is een vorm van intuïtie.

Rationaliteit en intuïtie werken ook samen als we een gedachtegang volgen, dan springen de gedachten heen en weer tussen bewust toegepaste analyse en intuïtie. Omdat we gewoonlijk over onvoldoende informatie beschikken en te weinig tijd hebben om deze tijdens het redeneren te verza­melen slaan we vele tussenstappen over die door de strikte logica vereist zijn en komen we tot conclusies die we niet nauwgezet kunnen verdedigen. Als we proberen logisch te zijn in ingewikkelde situaties, als we gedwongen worden met onvolledige gegevens te werken, of met onbekend materiaal dan zijn we afhankelijk van intuïtie, die ons moet vertellen of we het juiste spoor te pakken hebben.

Veel wat intuïtie doet kan niet worden bereikt met redeneren. Logica vereist onweerlegbare feiten en elke stap moet juist zijn voordat we verder kunnen. Evenmin kunnen creatieve ontdekkingen en vernieuwingen worden bereikt door het smalle lineaire pad van de logica te volgen, we moeten ongebruikelijke verbanden leggen, fantasievolle associaties die niet voor de hand liggen en niet in een logische volgorde aan ons verschijnen. Intuïtie werkt met globale, niet uitgewerkte gegevens die niet bewust beschikbaar zijn, die in het verleden zijn opgeslagen.

Intuïtie kan de rationele kennis op een hoger niveau van beoordeling en overtuiging brengen, door een niet onder woorden te brengen combinatie van gevoel en ervaring.  Vaak is intuïtie een vaag gevoel. Dit maakt het niet minder waardevol maar alleen moeilijker te beoordelen. Ook kan intuïtie gedeeltelijk juist zijn of enige interpretatie vereisen, en als ze onjuist blijkt te zijn dan kan de fout ook liggen in wat men eruit opgemaakt heeft.

Intuïtieve ontdekking is van toepassing op het gehele gebied van kenbare onderwerpen inclusief alledaagse vraagstukken, zaken van persoonlijke of gemeenschappelijk belang. Intuïtie onthult controleerbare feiten. Een zakenman zou erdoor kunnen worden gewaarschuwd dat zijn concurrent achter zijn klant aan zit.  Wij programmeren onze intuïtie met onze vragen en verlangens.

De creatieve of productieve intuïtie vertoont veel overeen­komst met de ontdekkende intuïtie. De dynamiek en de ervarin­gen zijn min of meer identiek. Er is een opvallend verschil; in plaats van afzonderlijke waarheden, feiten of te controleren inzichten, behelst de creatieve functie van de intuïtie; alternatieven, keuzes of mogelijkheden. Deze functie wekt ideeën op die onjuist in de feitelijke zin van het woord zouden kunnen zijn, maar die in mindere of meerdere mate toepasselijk zijn voor een bepaalde situatie.

Waardebepaling

De intuïtieve waardebepaling is een soort functie die ons zegt; doe het of doe het niet. Evenals andere vormen van intuïtie kan ze duidelijk of vaag zijn, resoluut of aarzelend, overtuigend of dubieus. Het is deze onderscheidende functie van de intuïtie die een gevoel van zekerheid of vanzelfsprekendheid over bepaalde plannen oproept, of deze nu van binnen of van buiten komen. Het is echter vaak van belang, en vaak moeilijk, deze gevoe­lens niet te verwarren met gewone emoties. We kunnen van iets houden of niet, ons ergens sterk toe aangetrokken voelen of er juist afkerig tegenover staan, maar in dat geval spreekt onze hoop of onze vrees, en niet onze intuïtie. Het onderscheidt is subtiel en kan uitsluitend worden waargenomen door aandachtig op onze ervaringen te letten.

In zekere zin vertoont de actieve intuïtie overeenkomsten met de waarde bepalende intuïtie, omdat er iets van, ‘doe het of doe het niet’ in zit. Maar bij de waarde bepalende intuïtie moet er eerst iets op zijn waarde worden geschat.

Actieve intuïtie kan verwarrend werken, omdat wij erdoor in een ogenschijnlijk vreemde richting worden gedrongen. Als we de actieve intuïtie volgen dan bemerken we dat we iets doen zonder duidelijke reden, waarbij we ons enigszins dwaas kunnen voelen. Soms lijken ze tegen onze beste belangen in te drui­sen.  Of een voorspelling intuïtief genoemd mag worden hangt van de nauwkeurigheid ervan af, en of het aannemelijk is of de meeste mensen die voorspelling hadden kunnen doen.

HET ERVAREN VAN INTUITIE

De verlichtende onderbreking.

Velen ontwaakten met nieuwe kennis, ontvingen deze in een droom of werden erdoor overvallen terwijl ze doelloos bezig waren. Psychologen hebben verschillende theorieën aangedragen om deze incubatie te verklaren;

Uitschakelen van inspanningen en vermindering van stress

 Het loslaten van inspannende arbeid kan een vermoeide geest evenzeer ontspannen als vermoeide spieren. Hierdoor wordt de geest ontvankelijker voor intuïtieve impulsen.

Doorbreken van patronen

Vernieuwend denken kan worden geblokkeerd door de gebruike­lijke manier waarop een probleem bekeken wordt.

Selectief vergeten

Omdat we in een bepaald patroon denken wordt nieuwe relevante informatie over het hoofd gezien, maar deze wordt opgesla­gen, en tijdens een incubatieperiode in werking gesteld.

Incidentele ingevingen

Het onbewust tot een geheel maken van verschillende zaken wordt, volgens sommige psychologen, tijdens de incubatieperio­de ondersteund door de waarneming van objecten of gebeurtenis­sen die analoog zijn aan het probleem waarmee men bezig is. De hersenen kunnen op verschillende niveaus tegelijkertijd werken, hoewel de aandacht strikt genomen maar op een plaats tegelijk is. Het is zeer wel mogelijk dat bij het bepalen van onze aandacht tot een aspect van een probleem, een ander deel van onze geest in feite een incubatie ondergaat. We kunnen een heleboel dingen tegelijk doen. Als we autorij­den, neuriën we een deuntje, letten we op het verkeer, luiste­ren we naar een collega, alles tegelijkertijd. En te midden van dat alles kunnen we een inspirerende inval krijgen over een ander aspect, bijv. een probleem bij het werk of onze relatie.

De paradoxen van de intuïtie

Intuïtie komt vanzelf, je kunt het niet dwingen. We kunnen ons er alleen maar op voorbereiden, haar uitnodigen, en aantrekkelijke voorwaarden scheppen om haar te verleiden, maar we kunnen niet zeggen; ‘nu ga ik een intuïtie krijgen’. De intuïtie kan de verwachting trotseren door plotseling een geheel nieuwe richting in te slaan, waardoor de gegevens waarmee we werkten worden herschikt, of iets nieuws wordt toegevoegd dat helemaal niet van toepassing lijkt. Niet elke intuïtie zorgt voor een onverwachte wending. Intuïtie kan ook een voorspelbare koers aangeven of de keus van een tamelijk voor de hand liggend alternatief bevestigen. Wat in dergelijke situaties verrassend is, is dat we ons veel zeker­der voelen dan redelijk lijkt. Het heeft altijd iets verras­sends.

De inhoud van de intuïtie kan een schok van herkenning teweeg­brengen, een soort vanzelfsprekendheid, die ons na het wegeb­ben van de verrassing doet denken; ‘hoe kan het ook anders’. Gewoonlijk komt betekenis tot ons op lineaire wijze, als een opeenvolging van symbolen en begrippen die aaneengeregen zijn. Maar een intuïtieve ervaring heeft meestal geen duidelijke grenzen en geen opeenvolgende ordening. De intuïtie kan de essentie van de kennis bevatten, zoals een zaadje de essentie van een boom omvat, maar ze kan ook een aantal details bevat­ten; ze kan een fragment van het geheel geven, of bijna volledig zijn. Gewoonlijk bevat ze een rijkdom aan betekenis, die een eeuwigheid nodig heeft om in woorden te worden gevat, vergeleken met de hoeveelheid tijd die het kostte om haar te ervaren. Emoties die gepaard gaan met zuivere en belangrijke intuïties, lijken zich te concentreren op geluk, harmonie en schoonheid.

WIE IS INTUITIEF

Intuïtie schijnt het best te functioneren als we zeer gemotiveerd zijn, zelfvertrouwen hebben en nadrukkelijk bij het onderwerp betrokken zijn. Men heeft eerder een intuïtief inzicht over zijn partner dan over een kennis, of eerder over een belangrijke beroepsmatige betrokkenheid dan over een oppervlakkige hobby. Dat komt omdat we ons constant vragen stellen over mensen en situaties die belangrijk voor ons zijn, en ons intuïtieve vermogens worden geprogrammeerd door de verlangens en doelstellingen die we eraan toevoeren.

VORM EN INHOUD

Het onderscheid tussen vorm en inhoud is van wezenlijk belang. Studies over probleemoplossing onderscheid tussen twee vormen van functioneren; de ene is betrekkelijk los en flexibel, terwijl de andere meer geordend is en gewoonlijk het etiket rationeel of analytisch draagt. De systematische denkers beginnen met het duidelijk omschrij­ven van het probleem en met nauwkeurig vast te stellen hoe het moet worden opgelost. Zij zijn bewust met planning bezig, zoeken systematisch naar informatie en schaven in toenemende mate hun analyse bij in hun streven naar voorspelbaarheid en een minimum aan onzekerheid.

Intuïtieve probleemoplossers daarentegen gaan niet van een vooropgestelde strategie uit. Ze handelen zonder zich duide­lijk uit te spreken over hun veronderstellingen of werkwijzen. Ze genieten van het spelen met onbekende grootheden met het doel een voorstelling te krijgen van wat er nodig is. Terwijl ze tegelijkertijd een reeks alternatieven en mogelijkheden overwegen, houden de intuïtieve denkers het totale probleem constant in hun gedachten. Zij hebben de neiging ergens in te duiken en iets te proberen, om vervolgens weer op een andere methode over te stappen of een nieuwe definitie van het probleem te krijgen als het niet werkt.

De intuitieve mens:

Is onconventioneel en voelt zich op zijn gemak in een onconventionele houding.

Is onafhankelijker

Is emotioneel betrokken bij zijn onderwerpen

Is bereid zijn onzekerheden te onderzoeken en na te denken over twijfelgevallen

Is bereid zich bloot te stellen aan kritiek en aan uitdagingen

Is bereid zijn weg te verlaten die hij als juist had aangenomen.

Verzet zich tegen controle en aanwijzingen van buitenaf

Heeft een vooruitziende blik

Is spontaan

CARL JUNG EN INTUITIE

Van alle invloedrijke theoretici in de moderne psychologie, lijkt Carl Jung de intuïtie het meest serieus te hebben genomen. Intuïtie is volgens hem een vorm van instinctief begrijpen, ongeacht de inhoud ervan. Volgens Jungs theorie over psychologische typen, kunnen persoonlijkheid en gedrag worden begrepen in termen van vier onderscheiden functies – denken, voelen, zintuiglijke waarne­ming en intuïtie. Intuïtie is volgens hem het waarnemen door middel van het onbewuste, of waarneming van onbewuste betekenissen. Jungianen zien zintuiglijke gewaarwording en intuïtie als waarnemende functies, en denken en voelen als oordelende functies. Zij die de voorkeur geven aan zintuiglijke gewaarwor­ding, worden deskundig in observeren, praktisch, realistisch, goed in het zich herinneren en het werken met dingen en feiten, zoals gereedschap, gegevens, machines, kwantiteiten, plaatsen en gebeurtenissen. Hij is geïnteresseerd in het hier en nu. Zij zijn gericht op praktische, concrete, tastbare realitei­ten, ze geven de voorkeur aan gestandaardiseerde procedures en voelen zich niet op hun gemak bij ingewikkelde en onduidelijke zaken.

De intuïtieve mens neigt naar het bevatten van dingen in termen van mogelijkhe­den, betekenissen en relaties. Hij heeft een actieve verbeel­ding, komt constant met nieuwe ideeën, is vaak geïnspireerd, en geniet van het aanpakken van nieuwe en onopgeloste proble­men. Zij worden gestimuleerd door abstracte ideeën en samenhangen tussen begrippen. ze doen de dingen graag op hun eigen manier, het onbekende, het complexe en het nieuwe trekt hen aan. Deze twee waarnemende functies werken samen met de beoordelen­de functies- denken en voelen- die in de Jungiaanse terminolo­gie beiden weloverwogen, bewuste manieren van besluitvorming zijn. Jung gebruikt ‘voelen’ als een waardeoordeel – goed of slecht. Voelende typen baseren beslissingen op grond van persoonlijke, subjectieve factoren; denkende typen zijn rationeel en onpersoonlijk.

Volgens dit model kan een intuïtief persoon iets intuïtiefs weten en het vervolgens op een van de twee manieren beoorde­len; door op een ordelijke wijze informatie te verzamelen, naar feiten en verifieerbare gegevens te zoeken, en deze objectief te overwegen (het denkende type); of door meer spontaan, subjectief en misschien emotioneel te handelen in overeenstemming met persoonlijke voorkeuren of afwijzingen (het voelende type). De een evalueert met het hoofd de ander met het hart. De een kan een uitstekende probleemoplosser zijn, de ander een geïnspireerd leraar. De intuïtief denker is geïnteresseerd in waarheden en ideeën, de intuïtief voelende mens heeft meer belangstelling voor mensen en waarden.

Het collectieve onbewuste van Carl Jung

Het onbewuste is niet slechts een opslagplaats van het verle­den, beweerde hij, maar is ook vol toekomstige psychische situaties en ideeën. Gedreven door de basisbehoefte aan zelfverwerkelijking, reageert het onbewuste niet alleen op bewuste gebeurtenissen, maar geeft hier ook leiding aan. In Jungs schema bestaat het onbewuste uit twee lagen; het persoonlijke en het collectieve onbewuste. Het eerste bevat al het geestelijke materiaal dat onder de drempel van het individuele bewustzijn wordt opgeslagen, waaronder vergeten en verdrongen ervaringen en indrukken die zowel via de zintuigen als onbewust zijn opgedaan. Het collectieve onbewuste bevat de ‘overgeërfde machten van de menselijke verbeelding, zoals die sinds onheuglijke tijden heeft bestaan. Hier bevinden zich de universele oerbeelden die hij ‘archetypen’ noemde, en die in mythen en legenden van alle culturen tot uitdrukking komen. Het collectieve onbewuste verwijst naar inhouden die iedereen met elkaar gemeen heeft, de oeroude, universele gedachtenvor­men van de mensheid. Jung zag de archetypen als een soort cognitieve, instinctmatige verschijnselen, vergelijkbaar met gevoelens en gedachten. Zij oefenen een krachtige invloed uit, niet alleen symbolisch, maar ook om aan te zetten tot handelen en oorspronkelijk denken.

Archetypen zijn volgens Jung niet overgeërfd in de zin dat een persoon zich bewust dingen herinnert of zich beelden vormt die zijn voorouders ook hadden. Zij vormen eerder een aanleg tot het ervaren van en het reageren op de wereld. Voor Jung hielden creativiteit en intuïtie in dat er een rechtstreekste verbinding bestond tussen  de bewuste geest en diepe archetypische structuren. Archetypen hebben de macht aan een ervaring betekenisvolle interpretaties te verlenen, en in een gegeven situatie eigen impulsen en gedachtenpatronen naar voren te brengen. Intuïtieve mensen, zei Jung, kunnen de innerlijke processen waarnemen en bepaalde gegevens verstrek­ken die van het grootste belang kunnen zijn om te begrijpen wat er in de wereld gebeurt.

DE INTUITIEVE GEEST

De aard en kwaliteit van onze intuïtie varieert met onze bewustzijnstoestand.

Aldous Huxley

Wat we weten verandert ook mee met veranderingen in het individuele bewustzijn. Als we onze slaperigheid overwinnen van de ochtend, neemt de helderheid van onze gedachten toe. In de loop van de dag maken we schommelingen in ons bewustzijn mee, en dus schommelingen in ons vermogen om waar te nemen en te weten. De vorm die de intuïtie aanneemt, de duidelijkheid van de ervaring, en de mate waarin zij de werkelijkheid weergeeft, variëren naarmate het bewustzijn varieert. Natuurlijk wordt de kwaliteit van een intuïtie ook beïnvloed door vroegere ervaringen, voorkeuren en denkgewoonten. Intuïtie gedijt het best in een combinatie van lage opwinding en hoge alertheid.

DE VISIE VAN HET OOSTEN

In het Oosten gaat men uit van een onveranderlijke fenomenolo­gische wereld, ook al is die nog zo onvoorspelbaar. In de Indiase kosmologie zijn er steeds diepere, subtielere lagen van de werkelijkheid. We zouden dit natuurwetten kunnen noemen. Deze natuurwetten die kenbaar zijn voor de ontwikkelde intuïtie, kunnen worden beschouwd als een hiërarchie van ordeningsprin­cipes, die de evolutionaire ontwikkeling leiden, orde en regelmaat aanbrengen in de kosmos. In het Oosten verbindt men het eindeloze netwerk van onderling verbonden energiegebeurtenissen die de werkelijkheid vormen, met het menselijke bewustzijn. Dezelfde intelligentie die door de materiele wereld stroomt, stroomt eveneens door ons. De patronen en principes die eb en vloed ‘buiten’ besturen, werken ook ‘binnen’. Yogi’s hebben gewoon hun eigen natuur waargenomen. Een diep innerlijk contact met de natuur is in feite een diep innerlijk contact met ons zelf. De intimiteit van een intuïtieve ervaring wil zeggen; het gevoel in het voorwerp van onze kennis door te dringen en de essentie ervan te kennen.

Wat betreft onze levensstijl zouden we moeten onderzoeken welke omstandigheden innerlijke stilte en verhoogde helderheid teweegbrengen. Sommige methoden, zoals yoga en meditatie kunnen worden aanbevolen. Even belangrijk is na te gaan welke factoren ons van de gewenste toetsend afhouden, zodat we deze factoren kunnen vermijden.

Typische verschijnselen als we een sterke behoefte hebben aan een incubatieperiode, zijn vermoeidheid, geestelijke matheid, prikkelbaarheid, wanhoop en lichamelijke stressverschijnselen. Als deze verschijnselen zich voordoen hebben we waarschijnlijk echter al te lang gewacht. Het is veel effectiever en gezonder om gehoor te geven aan eerdere signalen, zoals verlies aan duidelijkheid, zich herhalende gedachtenpatronen, gebrek aan concentratie en lichte frustratie. We kunnen natuurlijk ook te snel afhaken, waardoor extra feitenmateriaal en de voordelen van een nadere analyse aan ons voorbij gaan; het meest gebruikelijk is echter dat we de incubatieperiode te lang uitstellen. Formeel behelst incubatie iedere activiteit die geen betrek­king heeft op het probleem waar we mee bezig zijn.

SLAAP EN DROMEN

De slaap is een grote heelmeester en een fantastische incuba­tor. Slaap is een vrij druk cyclisch proces waarin zowel geestelijk als lichamelijk veel werk wordt verzet. Op een tot nog toe onverklaarbare wijze kan de inhoud van onze geest tijdens onze slaap worden geordend en opnieuw gerang­schikt. Dit kan leiden tot intuïtieve ontdekkingen, die in onze slaap of bij het wakker worden plotseling in ons opko­men. Volgens Jung is intuïtie bij de interpretatie van dromen haast onmisbaar, en kan deze er vaak voor zorgen dat de dromer de symbolen onmiddellijk begrijpt.

MEDITATIE

Regelmatige meditatie is een krachtig middel om onze intuïtie te versterken. Meditatie is niet alleen een incubatiemethode om onze intuïtie te stimuleren. Het is ook een techniek om ons bewustzijn uit te breiden. Mediteren heeft het meeste effect als we het regelmatig beoefenen. Gewoonlijk wordt aangeraden tweemaal twintig minuten per dag. Tijdens de meditatie kunnen zich waardevolle inzichten voor­doen, maar ook nutteloze en absurde gedachten. Pas na de meditatie, als de geest rustig en helder is geworden, is onze intuïtie op z’n best. Het effect is dat ons bewustzijn wordt gelouterd en dat diepere niveaus in onze geest worden geactiveerd. Mensen die mediteren zeggen dat hun gedachten en handelingen worden gevoed door een rustige, alerte geest en dat hun innerlijke kern van stilte na verloop van tijd minder gevaar loopt te worden verstoord door gebeurtenissen van buitenaf. Ook melden zij dat hun intuïtie betrouwbaarder wordt en dat zij spontaner en juistere beslissingen nemen. Leervermogen, creativiteit, studieprestaties en andere graad­meters van het geestelijk functioneren die met een goede intuïtie gepaard gaan, wordt door meditatie positief beïnvloed.

INTUITIE VERWERPEN OF AANVAARDEN

Intuïtie werkt soms als een vroegtijdig waarschuwingssysteem. Helaas willen we niet altijd het nieuws horen en geven we de voorkeur aan een veilige onwaarheid boven een onplezierige waarheid. Vooral in organisaties willen mensen als groepslid geaccep­teerd worden of willen een bepaald persoon niet tegen het hoofd stoten. Wanneer een intuïtie door autoriteiten of gangbare opvattin­gen wordt tegengesproken, wordt het veel moeilijker haar te aanvaarden.

Soms verwerpen we een intuïtieve boodschap omdat we het onszelf kwalijk nemen dat we eraan hebben gedacht, of omdat we vermoeden dat de gedachte voortkomt uit een deel van onszelf dat we afkeuren. Als je binnen een bepaalde situatie op zoek bent naar een nieuwe basis dan ontstaat er een angstig gevoel. Er kan onmogelijk een totaal nieuw idee ontstaan zonder dat deze opschudding in zekere mate plaats vindt.

Wanneer een intuïtie een gekoesterde overtuiging of een gemakkelijke aanname ter discussie stelt, kan dit zeer verwar­rend werken. Als we de periode tussen de vernietiging van het oude en de bestendiging van het nieuwe moeilijk aankunnen, zijn we soms geneigd onze intuïtie te bestrijden.

Wij wijzen intuïties vaak af omdat ze niet voldoen aan al onze eisen van precisie, bewijsbaarheid en volledigheid. We kunnen een intuïtieve ingeving ook verwerpen omdat we deze niet kunnen verwoorden, of niet kunnen uitleggen hoe we erop zijn gekomen.

Intuïtie kan ook goed nieuws, bemoedigende informatie, kansen en dergelijke aan ons doorspelen. Die kunnen we van de hand wijzen omdat we geneigd zijn tot pessimisme, of omdat we het gevoel hebben dat we het niet verdienen of niet aankunnen. Onze intuïtie weet soms beter dan onze bewuste geest wat onze ware capaciteiten zijn.

Het volgen van een vernieuwde of ongebruikelijke intuïtie kan aanzienlijk risico met zich meebrengen. We kunnen grote zakelijke verliezen lijden of een relatie op het spel zetten. Voor sommige mensen is het risico om af te gaan misschien nog wel het grootste van allemaal.

Gezien onze culturele voorkeur voor redelijkheid en bewijsbare gegevens, is het gemakkelijk te begrijpen waarom we onze intuïtie vaak met ongeloof begroeten.

Willen we graag dat het waar is?

Is het intuïtie of impulsiviteit?

Is het intuïtie of beeldvorming?

Is het intuïtie of opstandigheid?

Is het intuïtie of geestelijke luiheid?

Is het intuïtie of angst voor onzekerheid?

Is het intuïtie of emotie?

De beste manier om te voorkomen dat we goede, nuttige intuïties verwerpen of onjuiste intuïties aanvaarden, is ons bewustzijnsniveau te verhogen, zodat onze geest minder fouten maakt. Begrip van onze sterke en zwakke punten is de beste manier om te voorkomen dat onze intuïtie wordt gedwarsboomd.

GEBRUIKTE LITERATUUR

Philip Goldberg De kracht van intuïtie

Roberto Assaioli  Over de wil

Fritjof Capra De Tao van Fysica

Edward de Bono De Bono’s kleine denkcursus en Zes denkende hoofddeksels

Ann Faraday De Positieve kracht van dromen

Patricia Garfield Creatief dromen

Rollo May The courage to create

Marilee Zdenek Intuïtie en creativiteit

Gary Zukav Dansende Woel Li meesters