Jezelf weggeven in de liefde -

Je eerste liefde was met je ouders.

Als zij gelukkig waren dan kon jij ook gelukkig zijn. Menig kind zou alles willen doen om vader en moeder gelukkig te zien. Het oerbeeld ontstaat door de moeder-kind relatie en misschien proberen we wel bij elke liefdesrelatie dit gevoel terug te krijgen zodat je met de ander samensmelt en je afgesneden zijn en je eenzaamheid kunt opheffen. Het is een verlangen naar onvoorwaardelijke liefde.

We hebben allemaal het verlangen om van iemand te houden en bemind te worden. Het hoort bij ons wezen, het vermogen lief te hebben. Als je van iemand houdt dan wil je diegene gelukkig maken.

Het ontvangen van liefde geeft je een gevoel van eigenwaarde en hierdoor ontstaat de bereidheid liefde terug te geven.

Maar wanneer je alleen gericht bent op het ontvangen van liefde, ontstaat er een afhankelijkheid. Je geeft je partner dan te veel waarde en macht. Het liefhebben betekent in dat geval ‘Ik houd van jou’ omdat ik je nodig heb. De kans is aanwezig dat je je partner gaat idealiseren, je zijn\haar zwakheden gaat verontschuldigen en je ogen sluit voor negatieve eigenschappen. Door je afhankelijkheid heb je dit ideaalbeeld nodig, om je partner te kunnen blijven liefhebben.

Het kan ook andersom; ‘Ik hou van jou’ omdat ik mijn liefde wil geven. Dit zijn de mensen die moeilijk liefde kunnen ontvangen. Ze ervaren intimiteit door veel liefde te geven. Dat kan voor de ander nogal verstikkend zijn. Maar eigenlijk ga je nabijheid uit de weg door er een controleerbaar eenrichtingsverkeer van te maken.

Wanneer je de ander te veel nodig hebt, dan wil je zo min mogelijk afstand en verwijdering ervaren.

Het gevolg kan zijn dat er een soort dans ontstaat tussen partners van aantrekken en afstoten. Omdat je streeft naar harmonie en nabijheid enerzijds en anderzijds je eigen identiteit opgeeft zul je specifieke eigenschappen ontwikkelen, zoals bescheidenheid, aangepastheid, hulpvaardigheid, onbaatzuchtigheid en vriendelijkheid. Bescheidenheid kan ertoe leiden dat je niets voor jezelf opeist. Samen met aangepastheid kan het ertoe leiden dat je jezelf opoffert en je je onderdanig gaat gedragen. Het kan er ook toe leiden dat je toegeeft aan verzoeken van je partner waar je helemaal niet van houdt. Je gaat mee in haar of zijn behoeftes en verlangens.

Dit doe je allemaal om te voorkomen dat er een verstoting ontstaat in deze symbiose. Je geeft je eigen IK op en je eigen wensen en verlangens om daarmee de angst voor verlies en angst voor eenzaamheid te vermijden. Het is een groot zelfbedrog die duur wordt betaald. Alle verlangens, behoeften, dromen, ambities en wensen moet je onderdrukken.

Je probeert door middel van je partner te leven, alsof je hem/haar bent. Je denkt en voelt zoals hem/haar. Je raadt zijn/haar wensen en dat wat wordt afgewezen. Je deelt meningen en smaak.

De schijnzekerheid om niet verlaten te worden

Doordat je probeert afhankelijk van je partner te worden of je partner afhankelijk van jou te maken hoop je dat er een soort zekerheid ontstaat, want wanneer je afhankelijk bent heb je de ander nodig. Daarmee geef je je partner de boodschap dat hij of zij jou niet mag verlaten. Je wordt eigenlijk weer een hulpeloos, afhankelijk kind. Nodig zijn geeft een soort garantie dat je niet wordt verlaten. Terwijl je tegelijkertijd last moet hebben van de angst deze houvast te verliezen. Zo kun je in een vicieuze cirkel terecht komen; je zoekt naar afhankelijkheid omdat je hoopt dat dit zekerheid biedt, maar door de afhankelijkheid verergert de angst voor verlating.

Het is onvermijdelijk dat je partner op een gegeven moment de relatie alleen nog in stand houdt door medelijden en schuldgevoelens terwijl ondergronds een woede smeult omdat deze partner het respect voor je heeft verloren. Een echte relatie is alleen mogelijk tussen twee zelfstandige individuen, niet in een afhankelijkheidsverhouding.

De oorsprong van de angst voor verlating en verwijdering

Sommige moeders vinden het moeilijk om hun kind tijdig steeds een beetje meer los te laten al naar gelang zijn leeftijd en behoefte. Deze moeders binden het kind doordat zij zelf behoefte hebben aan zijn liefde. Het kind leert zich voegen want het heeft door zijn afhankelijkheid geen andere keuze.

Het moeten loslaten van kinderen kan lastig zijn maar is noodzakelijk voor een gezonde ontwikkeling. Kinderen die niet de ruimte kregen om hun eigen weg te gaan en de wereld te gaan ontdekken, kunnen niet anders dan ook een diepe woede te voelen. Maar wanneer ze ook maar iets daarvan laten blijken, maakt de moeder schuldgevoelens in hem wakker, door op te noemen wat ze allemaal heeft opgeofferd. Het kind gaat zich vervolgens schamen, voelt zich ondankbaar en geeft zijn bevrijdingspogingen op. Deze kinderen leren alleen hoe ze zich moeten aanpassen. Van binnen hebben ze een gevoel van hopeloosheid en machteloosheid ten aanzien van hun mogelijkheden in de toekomst. Zij kunnen niet echt blij zijn en vernietigen later tal van kansen op geluk doordat ze zich beschermen tegen teleurstelling. Omdat het door het mislukken nog pijnlijker zal zijn en omdat ze verwachten dat het toch niet gaat lukken.

Wat kun je doen om de angst voor afstand en scheiding op te lossen?

Uiteindelijk stoot je tegen de grens van je aanpassingsvermogen. Je kunt je eigenheid niet eeuwig uit de weg gaan. Jouw wezen wil geleefd worden dat is het vuur van je levenslust. Je geeft jezelf op door de constante aanpassing of je pijnigt jezelf door gevoelens van afgunst ten opzichte van degenen die zonder schuldgevoel en angst van het leven genieten. Of wellicht heb je de neiging om te klagen en te roddelen of voel je je verbittert over dit onrechtvaardige leven. Het zijn tekenen uit het diepst van je ziel dat je een eigen leven moet gaan leiden.

De enige manier om los te komen is je eigen onafhankelijkheid te ontwikkelen.

De angst dat een zelfstandigheid van jezelf of van je partner tot een afstand gaat leiden raakt de essentie; het ontwikkelen van je autonomie scheidt je af van de ander. Hoe meer je jezelf wordt des te meer verschil je van anderen. Je ontkomt er niet aan dat je de veilige haven van versmelting moet loslaten om op je eigen benen te kunnen staan en dat is altijd spannend. Er zal altijd een roep van binnen zijn, hoe klein ook, om je eigen weg te mogen gaan. Want ook dat hoort bij het wezen van mens zijn. Wanneer er in de kindertijd geen ruimte of toestemming was om jezelf te zijn, des te meer heb je voortdurend een ander nodig die zegt hoe je moet zijn.

De grote uitdaging in de liefde is te leven met het bewustzijn dat elke liefde bedreigd kan worden en ondanks dit gegeven, jezelf en je partner de vrijheid kan geven om zichzelf te ontwikkelen.

Inspiratie: Het wezen van de angst Auteur: Fritz Rieman

Heb je hulp nodig om meer bij jezelf te blijven en jezelf te ontdekken?

Ik, Marja Postema, help je graag d.m.v. individuele coaching of relatiecoaching

Neem contact op via het contactformulier voor een gratis kennismakingsgesprek. Dan gaan we kijken wat voor jou of jullie de beste aanpak is.

Voel je weer verbonden met je partner met behulp van de gratis Relatiescan

De Relatiescan bestaat uit 30 vragen die je eerst voor jezelf invult en vervolgens deelt en bespreekt.

Heb je te vaak last van verwijten en ruzie met je partner?

Om ruzie te kunnen voorkomen moet je wel met elkaar kunnen praten. Wanneer dat lukt, ervaar je een diepe emotionele band. Met behulp van de online cursus Probleemloos communiceren met je partner leer je om gestructureerd in alle rust, aandacht te besteden aan jullie relatie. Samen werk je aan het herstellen en versterken van de wederzijdse liefde.