Doordat er bepaalde delen van je zijn opgebrand bij een burn-out, kun je eindelijk ruimte gaan geven aan andere delen van jezelf.

Het is gemeen, maar al die delen die je afwijst in anderen zitten ook in jou.

Misschien niet zo groot en duidelijk, maar in jou zit ook een deel die alleen aan zichzelf denkt, een deel die even geen zin heeft om voor anderen te zorgen, een deel die met rust gelaten wil worden, een deel die waardering wil of zich heel afhankelijk voelt van de mening van anderen.

We gaan nog even door:

Een deel in je die stiekem heel ambitieus is en jaloers op collega’s die iets hebben bereikt.

Een deel in je die het liefst de hele dag naar series op Netflix kijkt.

Een deel in je die ervan geniet om de baas te spelen.

Een deel in je die iemand anders graag de schuld geeft van wat je zelf nalaat.

Een deel in je die het heerlijk vindt om anderen tegen te werken.

Een deel in je die ontzettend boos is op bepaalde mensen of boos op alle onrechtvaardigheid.

Een deel in je die heel bang is.

Een deel in je die schreeuwt om aandacht en liefde.

Een deel in je die wil genieten.

Een deel in je die eenzaam is.

Een deel in je die gekwetst is.

Een deel in je die verdrietig is.

Een deel in je die boos is.

Wanneer je bereid bent om naar al je delen te luisteren, dan verdwijnt alle onrust in je.

De delen van jou die je negeert, maken zich kenbaar door de onrust, spanning of somberheid die je ervaart. Door vriendschap te sluiten met deze delen van jezelf, die je negeert, veroordeelt en afwijst, kan er een innerlijke rust ontstaan.

Tijdens de eerste zeven jaar van je leven, vorm je een beeld van wie je bent.

Wat zou het toch mooi zijn als al je natuurlijke, innerlijke impulsen en al je emoties en gevoelens in de kindertijd werden gezien, gewaardeerd en bevestigd. Maar helaas is dat vaak niet het geval. Je wordt gesocialiseerd, wat betekent dat je je netjes moet gedragen en beïnvloed door de cultuur en het voorbeeldgedrag van je ouders. Opvoeding komt er ook nog aan te pas, maar wat je ziet en ervaart, heeft meer invloed dan wat je verteld wordt. Dat weten we al lang, dat non- verbale gedrag meer impact heeft dan verbaal gedrag.

Dit ben ik en dit ben ik niet.

Tijdens de eerste levensfase maak je een indeling. Dat wat er mag zijn, er hoort te zijn, wat verwacht wordt en wat de meeste positieve aandacht oplevert worden jouw primaire delen. Deze primaire delen vormen je identiteit. Je denkt dit ben ik.

Ik ben opgegroeid in een Gronings gezin, waar nauwelijks gepraat werd en emoties helemaal niet bestonden. Het beeld dat ik van mezelf had toen ik naar de middelbare school ging was; ik ben nuchter, zelfstandig en niet interessant.

De delen die je niet erkent zijn de verstoten delen. Dat kunnen verboden delen zijn zoals egoïsme, luiheid, boosheid, plezier maken, ergens geen zin in hebben, iets willen wat niet mag, in opstand komen.

Daarnaast heb je ook delen die je niet hebt ontwikkeld.

In dat Groningse gezin leefden we als koeien in de wei. Ieder was op zichzelf zijn of haar ding aan het doen. Is introvert zijn aangeboren of aangeleerd? In mijn geval is dat levendige kleine meisje veranderd in een introverte, serieus nadenkende, sombere puber, die niet kon praten.  Dat praten heb ik pas veel later geleerd met hulp van mijn Brabantse partner.

De primaire delen houden je in het gareel.

De primaire delen die zijn goedgekeurd door de omgeving zorgen ervoor dat de verstoten delen niet zichtbaar worden. In zekere zin beschermen de primaire delen je, want ze willen niet dat je wordt bekritiseerd of afgewezen.  Ze helpen je om een focus te houden om het beeld van jezelf in stand te houden en dat te doen waar je voor gewaardeerd wordt. Ze zorgen er ook voor dat allerlei gevoelens en emoties worden tegengehouden.

De primaire delen worden geholpen door een innerlijke criticus. Hij of zij zorgt ervoor dat je hard werkt, jezelf verbeterd en sociaal wenselijk gedrag vertoont. Bij elke misstap of enige vorm van luiheid zit hij/zij in je nek te hijgen dat je niet goed bezig bent.

Kwetsbare delen zijn verbannen.

Wat betekent volwassen zijn? Het lijkt alsof kwetsbaarheid en gevoelig zijn niet bij het volwassen leven hoort. Volwassen zijn, betekent dat je redelijk, verstandig en verantwoordelijk bent. Kwetsbaar en gevoelig zijn accepteren we bij kinderen. De ene persoon heeft dit deel al heel jong uit het oog verloren en een ander verbant dit deel later tijdens de serieuze reis naar volwassenheid. Maar het is niet mogelijk onze kwetsbaarheid en al onze gevoelens en emoties te verbannen. Ja, je kunt ze uit je bewustzijn verbannen, doen alsof kwetsbaarheid en gevoelens niet bestaan. Dan nog maken ze zich kenbaar op die momenten dat je onrust en somberheid ervaart of ze maken zich kenbaar door middel van fysieke symptomen zoals migraine, nekpijn, misselijkheid, buikpijn, darmkrampen etc. Deze delen maken zich kenbaar omdat ze ernaar verlangen om gezien te worden. Helaas wordt dit verlangen vaak in de kiem gesmoord door delen die willen dat je deze gevoelens gaat verdoven. Ze verleiden je tot eten, snoepen, roken, drinken, series kijken of shoppen.

Een burn-out betekent het vastlopen van je innerlijke systeem.

Ook al is het naar om mee te maken, deze burn-out geeft je een kans om andere delen van jezelf te leren kennen, zodat je andere keuzes kunt maken. Het is belangrijk dat de primaire delen hun taak met een gerust hart kunnen loslaten, zodat je niet meer met jezelf in gevecht hoeft te gaan.

Ik help je graag bij deze innerlijke reis. Dat kan via coaching of de opleiding Emotioneel Meesterschap.